جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۲

تا دیده شد از شب وصالت محروم

وز حسن جمال با کمالت محروم

المنة لله که به هر درد فراق

چشمم نشد از خیل خیالت محروم