جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۴

در عشق رخت ز من رمیدست دلم

غمهای تو را به جان خریدست دلم

تا دید به بستان جهان سرو روان

صد درد ز بالای تو چیدست دلم