جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۴

در عشق رخت ز من رمیده‌ست دلم

غمهای تو را به جان خریده‌ست دلم

تا دید به بستان جهان سرو روان

صد درد ز بالای تو چیده‌ست دلم