جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۹

تا روی چو ماه تو نهانست ز چشم

بی روی توأم دجله روانست ز چشم

از سوز دل سوخته وز جور فراق

خونابه به روی من روانست ز چشم