جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۶

یارب ز گل رخت به خاری برسم

وز نرگس مستت به خماری برسم

نی نی غلطم بتا به دریای فراق

من کی ز میانش به کناری برسم