جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۸

بر یاد لبت شبی به روز آوردم

چون شمع همه گریه و سوز آوردم

ذوقی به دلم رسید و دل زنده شدم

چون یاد رخ جهان فروز آوردم