جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۲

در پای گل و سرو دلم کرد مقام

آوخ چه شود اگر دهد دست مدام

گر عمر شود تمام در حضرت دوست

شکرانه دهم به وصلت ای ماه تمام