جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۰

تخت چمن جهان که آراست چو گل

در جمله جهان مگو که زیباست چو گل

گر در صف خوبان جهان بنشینی

رخسار دلارای تو پیداست چو گل