جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۷

دلدار ز شوق رفت در گلشن گل

جوشید ز رشک روش خون در تن گل

شادی و غم جهان تو می دانی چیست

در آمدن گلست و در رفتن گل