جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۱

زنهار بکوش تا توانی ای دل

در کوی وفا و مهربانی ای دل

دلدارم اگرچه بی وفا دلداریست

باشد که نکو شود چه دانی ای دل