جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۸

با غصّه روزگار می‌ساز ای دل

پوشیده ز یار عشق می‌باز ای دل

گر خلق نصیحتی کنندت زنهار

از دوست به هیچکس مپرداز ای دل