جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۶

از عکس رخ تو گل و گلزار خجل

از رنگ لب لعل تو گلنار خجل

از پیش قد و قامت تو سرو سهی

یکباره نگویم که دو صد باره خجل