جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۱

دل بی تو چرا جهان ببیند آخر

یا بر تو چرا کسی گزیند آخر

یا آنکه همیشه راست چون سرو سهی

بر خاک ره دوست نشیند آخر