جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۴

بیچاره کسی که محرمش کس نبود

جز صحبت خصم همدمش کس نبود

غم گفت ببخشای بر آن خسته دلی

کاو در دو جهان بجز منش کس نبود