جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

دل میل به جز تو سوی کس می‌نکند

جز دیدن روی تو هوس می‌نکند

چندش گویم دلا نصیحت بپذیر

سودای غمش بسی و بس می‌نکند