جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۵

فریاد ز دست جور این چرخ بلند

کاو گلبن امّید من از بیخ بکند

دل زار و تنم نزار و چشمم پر خون

از غصّه روزگار یارب مپسند