جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۷

از لطف خدا حسن تو آراسته‌اند

بدخواه تو را چو مه ز غم کاسته‌اند

باز آی خدا را که همه خلق جهان

وصل تو به زاری از خدا خواسته‌اند