جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۷

تا آرزوی روی نگارم باشد

در دیده جان ز غم غبارم باشد

گویی که به دل آب صبوری می زن

بر آتش عشق چون قرارم باشد