جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۳

چشمت به کرشمه خون دلها ریزد

زلفت به قمر عنبر سارا ریزد

درد دل من بسیست زان روی طبیب

از لعل لبت گل به شکر آمیزد