جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

بربود دل از من صنمی سیمین خد

زان روی که حسن اوست بیرون از حد

رویش چو گلست در چمن می دارش

در حفظ خود از بلای هم صحبت بد