جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۷

یک بوسه دلم ز لعل جانان طلبد

دردیست نهان در او و درمان طلبد

لعل لب تو که مایه درمانست

از بهر یکی بوسه ز جانان طلبد