جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۹

زین بیش روا مدار بر من ستمت

دل شاد کنم دمی که مردم ز غمت

مردم ز غمت دمی دم ای عیسی دم

باشد که شوم زنده به فرخنده غمت