جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۳

تا یک سر موی در تو هستی باقیست

اندیشهٔ کارِ بت پرستی باقیست

گفتی بتِ پندار شکستم رَستم

آن بت که ز بند او برَستی باقیست