جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

مستیم چو چشم مست شهلای تو مست

پستیم به پیش قد و بالای تو پست

آیا بود آنکه در میان بستان

گردیم کنار سبزه ات دست به دست