جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

دل دیده به دولت وصالت بستست

وز خار غمت دل جهانی خستست

گر دست رسی بود که دستت بدهیم

در پای تو مردمی چه جای دستست