جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

اسرار تو در سینه نهانست مرا

وز دیده سرشک خون روانست مرا

چون سر به فدای راه عشقت کردم

ای همنفسان چه جای جانست مرا