جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۲۵

ای دوستان ای دوستان آخر مرا یاری کنید

افتاده ام در بحر غم یکباره غمخواری کنید

بر آشنایان این جفا هرگز روا دارد کسی

بیگانگی آخر چرا با ما وفاداری کنید

من بیکسی بیچاره ام در بحر غم مستغرقم

ای بی مروّت دوستان آخر نه غمخواری کنید

زاری برآرم در غمت یارب که گفتش بی سبب

کز دوستان معتقد یکباره بیزاری کنید

از دست جور هرکسی باریست سنگین بر دلم

زنهار در بحر گنه سعی سبکباری کنید

بختت سیه باد ای فلک رویت سیاه ای چرخ دون

هر لحظه خاطر با کسی تا کی سیه کاری کنید

ای اشک چشم و سوز دل تا کی کنید آزار من

باری جهان برهم زنم گر مردم آزاری کنید