جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۵

سالها تا سر سرم سودای تست

عمرها تا در دلم غوغای تست

در سرم باریست از عشقت مدام

این تن خاکیم خاک پای تست

با طبیبم گو که درمان دلم

از عقیق لعل روح افزای تست

این گل خوش بوی رنگش در چمن

شرمسار از چهره ی زیبای تست

راست گویم سروناز بوستان

بس خجل از قامت رعنای تست

هر بلایی کاو بیامد در جهان

بر دل مسکینم از بالای تست

طوطی ار باشد سخنگوی فصیح

بندهٔ آن لعل شکّرخای تست