عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

آن سبزه که از عارض او خاسته شد

تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد

در باغ رخش بهر تماشای دلم

گل بود و بسبزه نیز آراسته شد