سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

ابر گریان که در چمن می خندد

برق خندان که بی دهن می خندد

آن بر من و حال زار من می گرید

وین بر من و روزگار من می خندد