سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

دل را دانم چو باغم عشقش ساخت

جان نیز چو شمع زاشتیاقش بگداخت

از خود خبرم نباشد آری هر کس

کورا نشناخت خویشتن را نشناخت