سحاب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

گویند آن را که چون گل آراسته است

و آن را که قدش چو سرو نو خاسته است

کآنرا که هلاکش از جفا خواسته بود

او بی تو چنان شد که دلت خواسته است