فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۰

آن دسته که در نزد تو پیشند همه

با حرف رفیق نوش و نیشند همه

آید چو میان پای عمل می دانند

یکسر پی جلب نفع خویشند همه