فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۸

با هم رفقا که یار و جفتند همه

بنشسته و گفتند و شنفتند همه

شد راستی از خواندن آرا معلوم

کز حیله به هم دروغ گفتند همه