فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۲

گر تکیه کنی بر دم شمشیر مکن

بی دغدغه بازی به دم شیر مکن

خواهی که شود طالع بیدارت یار

خوابی که ندیده ای تو تعبیر مکن