فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۵

تا چند کسل از غم بیهوده شویم

تا کی به هوای نفس آلوده شویم

در زندگی آسوده نگشتیم چو ما

مردیم که از دست غم آسوده شویم