فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۵

گر طالع خفته را سحرخیز کنیم

از آب رزان آتش دل تیز کنیم

یک چله نشسته گوشه میکده ای

وز هر چه بغیر باده پرهیز کنیم