فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱۴

برخیز که تا باده گلرنگ زنیم

بنشین که بشور چنگ بر چنگ زنیم

چون دلشکنی کار ریاکاران است

بر شیشه سالوس و ریا سنگ زنیم