فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۷

آن روز که چون سبزه سر از خاک زدیم

چون لاله ز داغ آه غمناک زدیم

گشتیم چو غنچه بسکه از غم دلتنگ

چون گل به چمن جامه جان چاک زدیم