فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۳

آن سبزه که ترک این چمن گفت، منم

آن لاله که از اشک به خون خفت، منم

وآن غنچه لب بسته که از تنگدلی

صد بار بهار آمد و نشکفت، منم