فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۲

دارم سر آنکه عیش پاینده کنم

جبران گذشته را در آینده کنم

بگذارد اگر باد حوادث چون گل

یک صبح به کام دل خود خنده کنم