فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۷

ای غافل نشناخته زنگی از حور

وز جهل نداده فرق ظلمت از نور

عالم همه پر صدا ولی گوش تو کر

دنیا همه با ضیا ولی چشم تو کور