فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴۴

قمری سخن از سرو چمن می گوید

بلبل غم دل به گل چو من می گوید

این هر دو زبانشان یکی نیست بلی

هر کس به زبان خود سخن می گوید