فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۸

از سنگلج آوای غم اندوز آید

بانگ خشنی ولی دل افروز آید

یک لحظه در آن حوزه اگر بنشینی

صد مرتبه فریاد جهانسوز آید