فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۰

روزی که دل غمزده را شادی بود

دل شادیم از پرتو آزادی بود

زان پیش که برزگر شود خانه خراب

از گنج در این خرابه آبادی بود