فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰۹

دیشب که به پای دل مرا سلسله بود

از دست سر زلف تو ما را گله بود

چون موی تو عاقبت پریشانم کرد

موئی که میان من و دل فاصله بود