فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۹

در راستی آنکه بی کم و کاست بود

سرسبز و سرافراز بهر جاست بود

دانی ز چه سرو، سرافراز است به باغ

از آنکه بلند همت و راست بود