فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۷

هرگز دل من شکایت از غم نکند

شادی ز مسرت دمادم نکند

دانی که بود مرد هنرپیشه راست

آنکس که ز بار غم کمر خم نکند