فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۳

ملت چو شراب بی خودی نوش کند

یا پند معاندین خود گوش کند

هر عیب و هنر دید نمی آرد یاد

هر خوب و بدی دید فراموش کند