فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۷

هر سر که بپای خم می سوده نشد

از دست غم زمانه آسوده نشد

هر دامن پاکی که به می شد رنگین

با آن همه آلودگی آلوده نشد