فرخی یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۶

شادم که دل خراب ترمیم نشد

در پیش امید و بیم تسلیم نشد

یک صبح رهین نور امید نگشت

یک شام غمین ظلمت و بیم نشد